Πέμπτη 7 Ιανουαρίου 2010

Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΟΜΑΚΟΥΣ

ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΩΝ ΒΙΑΙΟΠΡΑΓΙΩΝ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΩΝ ΣΤΗΝ ΟΡΟΣΕΙΡΑ ΤΗΣ ΡΟΔΟΠΗΣ
Ο Βούλγαρος ιστορικός Ν.Τοντόροβ εξιστορώντας τον εξαναγκαστικό εξισλαμισμό των κατοίκων της Ροδόπης παραθέτει ιστορικές μαρτυρίες από χρονικά και πηγές. Αναφέρει χαρακτηριστικά πως δεν υπάρχει χωριό Πομάκων στη Ροδόπη δίχως το τοπωνύμιο «Καβούρσκο Γκρόμπιε» (τάφοι των απίστων), όπου όλοι γνωρίζουν πως είναι θαμμένοι χριστιανοί. Προσθέτει επίσης τα πάμπολλα τοπωνύμια της Ροδόπης «Μόμιν κάμεν», «Μόμιν βργ», «Μόμιν βιρ», Νεβέστα» κλπ που σχετίζονται με παραδόσεις για την αυτοκτονία Ροδοπαίων κοριτσιών προκειμένου να αποφύγουν τη σύλληψη από τους Τούρκους. Ένα από τα κείμενα που παραθέτει είναι του Μεθόδιου Ντραγκίνωβ από το χωριό Κόροβα (περιοχή Βέλινγκραντ) αναφορικά με την περιοχή Τσέπινο το καλοκαίρι του 1657 :
«Όταν ο Τούρκος εμίρης βασιλιάς Μοχάμεντ ονομαζόμενος Λόβετς [Μεχμέντ Κιοπρουλού (1648-1687)] άρχισε πόλεμο ενάντια στο Μωριά [Πελοπόννησο] έστειλε στρατό 105 χιλιάδων από τη θάλασσα και 150 χιλιάδων από τη στεριά. Τότε στην πόλη Πλόντινγκραντ [Φιλιππούπολη] πήγαν έξι πασάδες και πέρασαν από την Πέστερα. Ο Μοχάμεντ πασάς με πολλούς γενίτσαρους πήγε προς το Τσέπινο και το Κονστάντοβο. Αυτός μαζεύει όλους του παπάδες και δημάρχους, τους βάζει αλυσίδες και τους λέει: «Βρε άπιστοι, ο μεγάλος Οθωμανός βασιλιάς σάς λυπάται, αλλά τίποτα δε δίνετε στο σουλτάνο και μόνο όταν πρέπει βοηθάτε στο δικό μας στρατό. Εμείς σας αγαπάμε σα δικούς μας γενίτσαρους κι εσείς θελήσατε να σηκώσετε κεφάλι ενάντια στο δικό σας βασιλιά». Τότε ο κυρ Βέλιος και ο αρχιμανδρίτης Κωνσταντίν απάντησαν: «Καλορίζικε βεζύρη, τα δικά μας αγόρια πριν λίγο ήταν με το βασιλικό στρατό στην Τυνησία, στην Τρίπολη και την Αίγυπτο. Τι κακό είδατε από εμάς;» Κι ο πασάς τούς λέει: «Λέτε ψέματα. Εμένα με πληροφόρησε ο ρασοφόρος στο Πλόβντιβ» - ο καταραμένος μητροπολίτης του Πλόβντιβ ο Γαβριήλ. Κι αυτοί είπαν: «Αυτός δε διέταξε για μας, επειδή δεν του δίνουμε φόρους μας συκοφαντεί». Κι ο πασάς τους απάντησε: «Μήπως κι εσείς δεν είστε άπιστοι; Γιατί τότε να μη δίνετε φόρο; Να λοιπόν που είστε αντάρτες» Κι αυτός διατάζει τους γενίτσαρους να τους σκοτώσουν όλους. Τότε ένας ιμάμης ο Χασάν χότζα παρακάλεσε τον πασά να τους συγχωρέσει, εάν τουρκέψουν. Και τη μέρα του Αγίου Γεωργίου τούρκεψε ο κυρ Βέλιο, ο αρχιμανδρίτης Κωνσταντίν, ο ιερέας Γκεόργκι και ο ο ιερέας Δημήτηρ στο Κονστάντοβο, όπως και όλοι οι πρόεδροι και ιερείς από άλλα χωριά. Κι έτσι καθώς είχε μεγάλη πείνα, ο πασάς άφησε ακόμα τέσσερις χοτζάδες για να εκτουρκίζουν και σε εκείνους που εκτουρκίζονταν να τους δίνουν σιτάρι για τροφή. Κι εκείνος ξεκίνησε μέσα από το Ράζλογκ προς τη Σόλουν [Θεσσαλονίκη]. Οι δικοί μας εκτουρκίστηκαν μέχρι της Παναγίας [το δεκαπενταύγουστο]. Όσους δεν τούρκευαν άλλους τους έσφαζαν κι άλλοι φύγανε στο δάσος και τα σπίτια τους τα κάψανε. Και ο Χασάν χότζας μαζεύει πολλά άλογα στην πόλη, τα φορτώνει με σιτάρι από το Μπέγκλιγκχαν και τα φορτώνει για τις εκκλησίες Αγίας Πέτκα και Απόστολου Ανδρέα στο Κονστάντοβο και μοιράζει στα εκτουρκισμένα σπίτια από δυο μερίδες ρύζι κι από δυο μερίδες κεχρί. Αργότερα του Αγίου Πέτρου [Πέτκοβντεν] ήρθε φιρμάνι απ’ το βασιλιά να συγκεντρωθούν οι Βούλγαροι, να γίνουν ραγιάδες, να δίνουν χαράτσι και πίστη και να πηγαίνουν αγγαρείες και μόνο οι Τούρκοι να πηγαίνουν στο στρατό. Και οι πρόσφυγες συγκεντρώθηκαν να χτίσουν σπίτια στο Κάμενετς και το Ρακίτοβο. Τότε από το φόβο περισσότεροι πρόσφυγες έφυγαν κοντά στη Στάρα Ρέκα [παλιό ρέμα] για να χτίσουν το νέο χωριό Μπάτεβο [Μπατάκ]. Ο χασάν χότζας για να τους γελοιοποιήσει ανάγκασε τους εκτουρκισμένους να καταστρέψουν όλες τις εκκλησίες από το Κόστενετς μέχρι τη Στενήμαχο – 33 μοναστήρια και 218 εκκλησίες. ...»